این سنگ قیمتی بسیار کمیاب است، تصادفی نیست که در زمان های قدیم با سایر جواهرات قرمز اشتباه گرفته می شد، امروزه به لطف ابزارهای گوهرشناسی مدرن، امکان بررسی دقیق نوع بلور و در نتیجه امکان طبقه بندی آن وجود دارد.
با وجود ابزارهای گوهرشناسی قدرتمند موجود، هنوز هم امروزه خطر اشتباه گرفتن سایر سنگ های قیمتی با یاقوت سرخ وجود دارد، مانند زیرکونیوم، پیروپ، آلماندین، توپاز و تورمالین.
سنگ یاقوت سرخ طبیعی از ارزنده ترین سنگ های قیمتی است که ظاهر بسیار زیبایی دارد.
یاقوت‌ها بر اساس سایه‌ها و سایه‌های قرمز با یکدیگر متفاوت هستند، معروف‌ترین یاقوت‌ها یاقوت‌های برمه هستند که با رنگ قرمز بسیار خاص خود متمایز می‌شوند.
یاقوت فوشیت وجود دارد که زمانی به دست می آید که کریستال های کوراندوم در سنگ فوشیت سبز یافت می شود.
همین امر در مورد یاقوت زوئیزیت نیز صدق می کند، یک سنگ گرانبها که در تانزانیا یافت می شود و با قرمز مات یاقوت تضاد ایجاد می کند و در زیور آلات همراه با سایر سنگ های قیمتی کمتر مهم استفاده می شود.
برمه کشوری در جهان است که در آن بیشترین یاقوت سرخ تولید می شود.
به ویژه، در بخش مرکزی آن می توان زیباترین و بزرگترین سنگ ها را یافت، فقط فکر کنید که یاقوت های بیش از پنجاه قیراط در حالت خشن از ذخایر برمه استخراج می شود.
سریلانکا همچنین کشوری است که به دلیل تولید یاقوت معروف است، حتی اگر سنگ های استخراج شده از رسوبات آن با سایه کمتر قرمز مشخص شود.
از طرف دیگر، یاقوت های تایلندی دارای رنگ قرمز تیره هستند اما خلوص کمتری دارند.
از دیگر کشورهای معروف تولید کننده یاقوت می توان به اتریش، افغانستان، برزیل و آمریکا اشاره کرد.
با این حال، نام یاقوت به سنگ‌های مختلف دیگر با ارزش کمتر مانند یاقوت بوهمی، در واقع انواعی از پیروپ، یاقوت برزیلی، یعنی توپاز گلگون و یاقوت سیبری، یعنی انواع تورمالین نیز نسبت داده می‌شود.
