تمام قابلمه گرانیتی موجود در بازار تنها یک ویژگی مشترک دارند و آن الگوی رنگی گرانیتی است.
ظروف گرانیتی هیچ ربطی به سنگ گرانیت واقعی ندارند به جز رنگ، و این نام تجاری فقط نوعی استراتژی بازاریابی است.
می توانم بگویم که “ظروف گرانیتی” به طیف وسیعی از ظروف پخت و پز مختلف از نظر پوشش ها و مواد مورد استفاده برای پایه ظرف اشاره دارد.
پس چگونه می‌توانیم در مورد کناره‌های ظروف گرانیتی صحبت کنیم، اگر محصولات متنوعی از ظروف آشپزی با این نام به فروش می‌رسند؟
ابتدا این گروه را به چند دسته تقسیم می کنم و نگرانی های سلامتی هر کدام را ذکر می کنم.
همچنین، سعی می کنم به نکاتی اشاره کنم که هنگام خرید ظروف گرانیتی باید در نظر بگیرید. این به طور بالقوه به شما کمک می کند تا از مشکلات ایمنی جلوگیری کنید.
هسته ظروف گرانیتی معمولاً فلزی است و از فولاد ضد زنگ تا آلومینیوم متفاوت است. دو نوع اصلی پوششی که من در بازار پیدا کردم مینای شیشه ای و تفلون (PTFE) هستند.
به همین دلیل ظروف گرانیتی را بر اساس دو گروه ذکر شده تقسیم می کنم.
اگر تعدادی ظروف آشپزی را مشاهده کردید که با علامت “گرانیت” مشخص شده است، ابتدا به گواهینامه آداب معاشرت نگاهی بیندازید تا ببینید.
آیا اطلاعات بیشتری در مورد پوشش وجود دارد یا خیر.
گاهی اوقات PTFE به وضوح مشخص می شود، اما در برخی موارد، شواهد روشنی وجود نخواهد داشت که ظروف آشپزی فاقد PTFE هستند.
ظروف آشپزی بدون اطلاعات واضح در مورد ترکیب پوشش معمولاً به PTFE اشاره می کنند. تولیدکنندگانی که PTFE را در محصولات خود قرار نمی دهند، تمام تلاش خود را برای نشان دادن آن می کنند!
ظروف آشپزی که مانند “پوشش معدنی” علامت گذاری شده است، احتمالاً به PTFE نیز اشاره دارد. اگر متوجه شدید که حداکثر نقطه حرارت برای آن ظرف به حدود 260 درجه سانتیگراد محدود شده است، نشانه خوبی برای پوشش PTFE است.
اگر متوجه شدید که “ظروف آشپزی گرانیتی” شما با PTFE پوشیده شده است، می توانید همان نگرانی سلامتی را مانند سایر ظروف تفلون در نظر بگیرید. در یکی از پست های بعدی مقالات علمی در مورد ایمنی PTFE را عمیقاً بررسی خواهم کرد.
