توجه به این نکته مهم است که استفاده از خمیردندان باعث کاهش تلاش و زمان لازم برای مسواک زدن کافی می شود.
فومی که تولید می کند همچنین از کنترل بصری موقعیت و حرکت موهای مسواک در حین مانورهای تمیز کردن جلوگیری می کند.
یکی از مهم ترین ویژگی های خمیر دندان مریدنت ترمیم کننده، سایندگی کم آن است.
کم است، اما صفر نیست، زیرا این ویژگی برای صاف کردن سطوح سخت دندان، صیقل دادن مینا و جلوگیری از ایجاد لکه مهم است.
همچنین به همین دلیل باید از خمیردندان به مقدار محدود استفاده کرد تا طعم بسیار تند و در نتیجه نیاز به تف کردن منجر به قطع شدن عمل مسواک زدن زودتر از حد انتظار نشود.
دلیل دیگری که باعث می شود در مصرف خمیردندان زیاده روی نکنید، خطر جذب مقادیر زیاد فلوراید است.
این ماده معدنی برای اینکه خود را روی دندان ثابت کند، هنوز باید برای مدت زمان کافی در جای خود نگه داشته شود.
به خصوص در خمیردندان‌های سفیدکننده، خطر خراشیدگی یا ساییدگی بیش از حد مینا و عاج وجود دارد که خطر بروز پدیده‌های پوسیدگی زا و حساسیت دندانی را به‌ویژه در مورد گردن‌های باز افزایش می‌دهد.
قدرت سایندگی خمیردندان به مواد تشکیل دهنده و مهمتر از همه به اندازه ذرات و شکل ریزدانه ها مرتبط است.
با توجه به انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA)، برای اینکه به مینای دندان آسیب وارد نشود، شاخص سایندگی خمیردندان باید در مقیاس RDA (مخفف Relative Dentin Abrasivity) از 50 تا 200 تغییر کند.
خمیردندان ها بسته به سایندگی به چهار دسته تقسیم می شوند: خمیر دندان کم ساینده (60 تا 70)، خمیر دندان های ساینده متوسط (70 تا 100)، خمیردندان با سایندگی متوسط (100 تا 120) و خمیر دندان با سایندگی بالا (از 120 تا 200).
مقدار RDA بسیار بالا (بیش از 200) می تواند به مرور زمان به مینای دندان آسیب برساند.
انجمن دندانپزشکی آمریکا توصیه می‌کند از خمیردندان‌هایی با سایندگی بیشتر از 30 RDA برای عاج‌های حساس استفاده نکنید.
